در این بخش به مشکلات رایج زانو پرداخته می‌شود که بسیاری از افراد در سنین مختلف ممکن است با آن مواجه شوند. این خدمات شامل درمان‌های پایه، غیرجراحی یا جراحی‌های نسبتاً ساده است. تمرکز اصلی در این بخش بر بهبود عملکرد مفصل زانو، کاهش درد، و بازگشت بیمار به زندگی روزمره است.
این روش درمانی مناسب بیمارانی‌ست که دچار آرتروز پیشرفته یا تخریب شدید مفصل شده‌اند. طی این جراحی، مفصل آسیب‌دیده با پروتز جایگزین می‌شود تا درد کاهش یابد و تحرک بیمار افزایش یابد. استفاده از پروتزهای مدرن موجب می‌شود طول عمر مفصل جایگزین بالا باشد و بیمار بتواند به فعالیت‌های عادی بازگردد. این جراحی یکی از رایج‌ترین و موفق‌ترین درمان‌های ارتوپدی محسوب می‌شود.
پارگی رباط صلیبی از شایع‌ترین آسیب‌های ورزشی زانوست که باعث ناپایداری و خالی کردن مفصل می‌شود. در این روش، رباط پاره‌شده با استفاده از تاندون پیوندی بازسازی می‌گردد. این جراحی به کمک تجهیزات تخصصی و تکنیک‌های کم‌تهاجمی انجام می‌شود و هدف آن بازگشت کامل بیمار به سطح فعالیت قبلی است.
مینیسک نقش ضربه‌گیر را در مفصل زانو دارد و پارگی آن می‌تواند موجب درد، قفل شدن زانو و تورم شود. بسته به نوع و محل پارگی، درمان شامل بخیه، برداشت جزئی یا فیزیوتراپی می‌شود. هدف اصلی حفظ عملکرد طبیعی زانو و پیشگیری از آرتروز زودرس است.
زانوهای پرانتزی (واروس) یا ضربدری (والگوس) در صورت شدت بالا می‌توانند موجب درد، ساییدگی و تغییر محور اندام شوند. در این روش، با استفاده از تکنیک‌هایی مانند استئوتومی، محور زانو اصلاح می‌شود. درمان به‌موقع انحراف می‌تواند از پیشرفت تخریب مفصل و نیاز به تعویض مفصل در آینده جلوگیری کند.
آرتروز زانو یک بیماری پیشرونده است که منجر به درد و محدودیت حرکتی می‌شود. در مراحل اولیه می‌توان با دارو، فیزیوتراپی، کاهش وزن، استفاده از بریس و تزریقات داخل مفصل از پیشرفت آن جلوگیری کرد. در این بخش با بررسی شدت و نوع آرتروز، برنامه درمانی شخصی‌سازی‌شده ارائه می‌شود.
درد مزمن زانو ممکن است ناشی از مشکلات التهابی، مکانیکی یا عصبی باشد. رویکرد درمانی در این موارد ترکیبی از معاینه بالینی، تصویربرداری، تمرینات درمانی و گاهی مداخلات تزریقی یا جراحی‌های محدود است. هدف، شناسایی دقیق منشأ درد و درمان ریشه‌ای آن است.
